Κέρκυρα-Κέρκυρα με το…. Μουσείο Ασιατικής Τέχνης

Κέρκυρα, ένα νησί με μοναδική ιστορία και μυθολογία, με τις δικές της ομορφιές , με γνωστούς εκπροσώπους, τραγουδισμένη …. Όλοι ξέρουμε ότι ο Οδυσσέας μαγεύτηκε από τις διάφορες ομορφιές του νησιού, η Πριγκίπισσα Σίσυ την επέλεξε –μάλλον ιατρικά λανθασμένα βέβαια- για τόπο ανάρρωσης, οι βασιλιάδες είχαν τις εξοχικές τους κατοικίες. Ένα νησί μουσείο από μόνο του, με τον πολιούχο της πόλης τον  Άγιο Σπυρίδωνα, τις κανάτες το Πάσχα, το «σοφρίτο» και τις αμέτρητες μπάντες ...  Ένα μείγμα από Βενετσιάνικες, Γαλλικές και Αγγλικές επιρροές… Αυτό όμως που πολλοί δεν γνωρίζουν είναι ότι η πόλη της Κέρκυρας φιλοξενεί ένα από τα μεγαλύτερα Μουσεία Ασιατικής Τέχνης της Ευρώπης!  Από πού να αρχίσουμε με αυτό το μοναδικής αξίας και ομορφιάς Μουσείο!

Μουσείο Ασιατικής Τέχνης

Καταρχήν να πούμε λίγα γενικά στοιχεία. Το Μουσείο φιλοξενείται σε ένα κτίσμα το οποίο από μόνο του αποτελεί ένα Μουσείο! Οι λάτρεις της Τζέην Ώστιν και του «Περηφάνια και Προκατάληψη» νιώθουν δέος βλέποντας το κτίριο που φιλοξενεί το μουσείο, δηλ. τα παλιά Ανάκτορα Αρχαγγέλου Μιχαήλ & Αγίου Γεωργίου. Το Μουσείο βρίσκεται στο κέντρο της πόλης πίσω από την «Σπιανάδα» τη μεγαλύτερη πλατεία των Βαλκανίων. Τα Ανάκτορα- αρχιτεκτονικού ρυθμού «Αντιβασιλείας»,  κτίστηκαν το 1818 επί Αγγλοκρατίας των Επτανήσων και λειτουργούσαν ως κατοικία και Διοικητήριο του Ύπατου του νησιού.  Ένα νεοκλασικό κτίριο με επιρροές από την Ελληνική και Ρωμαϊκή αρχιτεκτονική, σε παρασέρνει σε εποχές παλιές, ρομαντικές και ήδη , μόνο στη θέα του, έχεις «ταξιδέψει» στο χρόνο… 

Περίοδος Αντιβασιλείας

Τα Ανάκτορα ήρθαν στην κυριότητα του Ελληνικού κράτους το 1864 οπότε και χρησιμοποιήθηκαν ως έδρα της Ιονίου Γερουσίας και Βουλής και αργότερα ως θερινή βασιλική κατοικία.  Όπως πολλά άλλα μοναδικά κτίρια της χώρας μας, υπέστη μεγάλες ζημιές κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών και των Παγκοσμίων Πολέμων. 

Η επιβλητική είσοδος στο Μουσείο

 Ωστόσο το 1950  ξεκίνησαν οι προσπάθειες ανοικοδόμησης  με επισκευές των αιθουσών κυρίως ενώ το 1994, όταν το κτίριο χρησιμοποιήθηκε ως έδρα της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε., πραγματοποιήθηκαν επιδιορθώσεις στους εξωτερικούς χώρους.  Πώς όμως από Ανάκτορα μετατράπηκαν σε Μουσείο? 

Οι πρώτες συζητήσεις για την μετατροπή του σε Μουσείο έγιναν το 1919 όταν ο Γρηγόριος Μάνος, Συλλέκτης Ασιατικής τέχνης και Διπλωμάτης στην Αυστρία οραματίστηκε να δωρίσει στο Ελληνικό κράτος τη μεγάλη του Συλλογή σε έργα κυρίως Ιαπωνικής αλλά και Κινεζικής Τέχνης. Η μόνη του παράκληση ήταν να κατοικήσει και ο ίδιος μέσα στο κτίριο , όπως και έγινε μέχρι το θάνατό του. Η μεγάλη του Συλλογή είχε συγκεντρωθεί από Δημοπρασίες στο Παρίσι και τη Βιέννη στα τέλη 19^ου και 20^ου αιώνα- περιόδου όπου η Ανατολή γνώριζε μεγάλη δημοτικότητα στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στις Καλές τέχνες τις οποίες και επηρέασε σφόδρα. Ο Γρηγόριος Μάνος δώρισε τη Συλλογή του το 1919 και το 1927 πραγματοποιήθηκαν τα Εγκαίνια του Μουσείου το οποίο αρχικά περιελάμβανε ως εκθέματα αποκλειστικά τη Συλλογή του σε έργα Ιαπωνικής και Κινεζικής τέχνης και γι αυτό αρχικά το Μουσείο ονομαζόταν «Μουσείο Σινο-Ιαπωνικής Τέχνης».  

Επιρροή της Ιαπωνική τέχνης στα 1850

Αργότερα, και άλλοι μεγάλοι συλλέκτες θα συμβάλουν  στην επέκταση του Μουσείου προσφέροντας τις πολύτιμες Συλλογές τους όπως ο Νικόλαος  Χατζηβασιλείου ο οποίος  εμπλούτισε τη Συλλογή του Μουσείου με έργα Ελληνο-βουδιστικής τέχνης από την Ινδία, έργα από την Κίνα , την Ιαπωνία και άλλες Ασιατικές χώρες. 

Τι είδε η Grumpy το 1984? Η Κέρκυρα ανέκαθεν ήταν δημοφιλής τουριστικός προορισμός. Προσέλκυε εγχώριους τουρίστες κυρίως. Το 1984 η Grumpy μας (παιδούλα ακόμα) βρέθηκε στην Κέρκυρα ένα Πάσχα, φιλοξενούμενη από τις 2 Ελληνο-Ιαπωνικές οικογένειες που ζουν στο νησί. Το τελευταίο που περίμενε να δει εν μέσω κόκκινων αυγών και σπασμένων κανατιών και όμορφων ήχων από τις αμέτρητες χορωδίες του νησιού, ήταν η πανοπλία ενός Σαμουράι … 

3 γενιές Ιαπωνίδων στην Κέρκυρα του 1984

Το Μουσείο τότε της άνοιξε τις πόρτες διάπλατα, σε δωμάτια μυστηριώδη και παραμυθένια, με εικόνες από τον Utamaro , τα πασίγνωστα έργα Ιαπωνικής χαρακτικής ukiyo-e που ούτε στην Ιαπωνία δεν είχε δει!  Και ήταν ΠΡΩΤΟΤΥΠΑ!! Δωμάτια με αμέτρητα πανάκριβα Ιαπωνικά σπαθιά και πανοπλίες, με byobu (τα φανταστικά πτυσσόμενα Ιαπωνικά παραβάν), θρησκευτικά ειδώλια αρχαία, έργα τόσο μοναδικά στην αξία τους, καλλιτεχνική και κυριολεκτική, που χρόνια μετά,  θα προσκαλούνταν στην Ιαπωνία να εκτεθούν στο Μητροπολιτικό Μουσείο Έντο (παλιά ονομασία του Τόκιο).  

Ukiyo-e, Katsushika Hokusai |(1760-1849) απο το "36 Views of Mt Fuji"

Όπως πολλά πράγματα στη χώρα μας την Ελλάδα , τα καλά πράγματα γίνονται από μονάδες.  Η «μονάδα» του Μουσείου Ασιατικής Τέχνης σήμερα είναι η Διευθύντριά του κα. Δέσποινα Ζερνιώτη.  Μια εντυπωσιακή γυναίκα, η οποία από το 2006 δουλεύει για την προώθηση και ανάπτυξη του Μουσείου.  Είναι αυτό που λέμε one woman show, και πραγματικά ως παρατηρητές και μόνο της εξέλιξης του Μουσείου από το 1984 που το πρωτοαντικρίσαμε μέχρι σήμερα, βλέπουμε απτά τις αλλαγές που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια. 

 

Παραδοσιακό παραβάν byobu, Kano Sanraku (1600)

ΚΕΡΚΥΡΑ-ΚΕΡΚΥΡΑ με το Μουσείο Ασιατικής Τέχνης λοιπόν.   Ο Οδυσσέας σταμάτησε στο νησί τον Φαιάκων στην επιστροφή του προς την πατρίδα του και έμεινε στην «μυθολογία», Ο Ιάσονας και οι Αργοναύτες επίσης. Έτσι λοιπόν κι εσείς, την επόμενη φορά που ο δρόμος σας θα σας οδηγήσει στην Κέρκυρα κάντε μια στάση στο Μουσείο αυτό! Θα μας θυμηθείτε!

TERU-TERU BOZU, το μικρό φαντασματάκι

«Μια φορά κι έναν καιρό στην μακρινή Ιαπωνία, ήταν ένας καλόγηρος ο οποίος ζούσε σε ένα απομακρυσμένο αγροτικό χωριό…   εκείνη την εποχή, την περιοχή έπλητταν  νεροποντές και πλημμύρες που κατέστρεφαν την παραγωγή… οι κάτοικοι του χωριού, απεγνωσμένοι, ζήτησαν τη βοήθεια του καλόγερου να προσευχηθεί για να φέρει τη λιακάδα! Ο καλόγηρος τους έταξε ότι θα προσευχηθεί και θα σταματήσει η βροχή και θα βγει επιτέλους ο ήλιος..έλα όμως που ο ήλιος δεν βγήκε ποτέ και η σοδειά καταστράφηκε… τότε, οι χωρικοί σκότωσαν τον καλόγηρο που τους απογοήτευσε»

 

Μιά φορά κι έναν καιρό...

Ένα παραμύθι της Ιαπωνίας- όπως τα περισσότερα Ιαπωνικά παραμύθια που έχουν μια σκοτεινή πλευρά- γέννησε ένα έθιμο του φθινοπώρου, το teru teru bozu… Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι μελετητές της Ιαπωνικής παράδοσης λένε ότι η ιστορία βγήκε πολύ μετά από την εξάπλωση του εθίμου… εμείς σας τα παραθέτουμε και τα δύο..μύθο και έθιμο..

manga teru teru

Το φθινόπωρο στην Ιαπωνία –αλλά και τον υπόλοιπο χρόνο- τα παιδιά κρεμούν στα μπαλκόνια ή τα παράθυρα, ένα μικρό κουκλάκι φτιαγμένο πολύ απλά με μια χαρτοπετσέτα ή ένα πετσετάκι άσπρο, στο κέντρο του οποίου βάζουν μια χάρτινη μπαλίτσα (σαν αυτές που φτιάχναμε στο σχολείο με τα άχρηστα χαρτιά προκειμένου να κάνουμε σούτ στο καλάθι αχρήστων…) και το τυλίγουν με ένα λαστιχάκι ή ένα κορδονάκι..  όταν το κρεμάνε, κάνουν μια ευχή , την άλλη μέρα να έχει λιακάδα! 

"ήλιε βγές έξω!!"

Συνήθως το κρεμάνε την προηγούμενη μιας εκδρομής ή ενός σημαντικού γεγονότος στην ύπαιθρο… Αν η  «ευχή» πιάσει τότε ζωγραφίζουν στο στρογγυλό μέρος, δύο ματάκια και ένα στοματάκι να χαμογελά! Αν βρέξει, τότε και θα καταστραφεί το κουκλάκι και θα μείνει στα αζήτητα… Αντιθέτως, όταν θέλουν για κάποιο λόγο να βρέξει, τότε το κρεμάνε ανάποδα!

Bento box teru-teru bozu!

 Πιο παλιά, την περίοδο Edo (1603-1867) , σύμφωνα με το έθιμο, όταν η ευχή λειτουργούσε, έριχναν αγιασμένο σάκε πάνω στο κουκλάκι και μετά το άφηναν σε ένα ποτάμι να παρασυρθεί από τα νερά. 

"μια ευχή..."

 

Πολλοί πάλι λένε ότι το όνομα του μικρού αυτού «φαντάσματος» το οποίο σημαίνει κυριολεκτικά «λαμπερός-λαμπερός  καλόγηρος ή λάμπε- λάμπε καλόγηρε) χρησιμοποιείται κοροϊδευτικά προς τη γυαλάδα που δίνει η «φαλάκρα» του καλόγηρου όταν την χτυπά ο ήλιος (bozu σημαίνει καλόγηρος  και στην Ιαπωνία οι καλόγεροι έχουν ξυρισμένο ολοστρόγγυλο κεφάλι).

Ιστοριούλα manga με τον teru-teru bozu

 

Μάλιστα στην Ιαπωνία υπάρχει νανούρισμα βασισμένο στην ιστορία! Ακούστε το κάνοντας κλικ στο παρακάτω link:

http://www.youtube.com/watch?v=Ng-Jvsg41xs

Ας ευχηθούμε το αρθράκι μας να φέρει λιακάδα το Σαββατοκύριακο!

TOSHIKI OKADA / CHELFITSCH – Ο ταλαντούχος Ιάπωνας καλλιτέχνης ‘GROUND AND FLOOR’

Πρόσφατα  τα three wise monkeys είχαν  την χαρά να παρακολουθήσουν  μια παράσταση τελείως διαφορετική από κάθε άλλη, στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, από τον γνωστό πλέον σκηνοθέτη και όχι μόνο, Toshiki Okada.

 Για όσους λοιπόν δεν γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται, ο Okada είναι θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης, μυθιστοριογράφος και συγκαταλέγεται στους πλέον διασημότερους και πιο ιδιαίτερους καλλιτέχνες της Ιαπωνικής κουλτούρας και των παραστατικών τεχνών.

Γεννημένος το 1973 στην Yokohama  και ιδρυτής  της καλλιτεχνικής εταιρείας “Chelfitsch” το 1997, όπου έχει σκηνοθετήσει όλα τα έργα της εταιρείας του και έχει κερδίσει πολλά βραβεία για έργα όπως το “Five Days in March” και το “Air Conditioner” το οποίο και είχε παρουσιάσει πριν 2 χρόνια στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών με ιδιαίτερη επιτυχία.

'Air Conditioner'

Ο Okada έχει έναν μοναδικό τρόπο να παρουσιάζει τα έργα του και φαίνεται να μελετά αρκετά καλά την ζωή των ανθρώπων σήμερα σε μια κοινωνία όπως η καπιταλιστική Ιαπωνία. Άλλωστε δεν είναι καθόλου τυχαία η ονομασία της εταιρείας που ίδρυσε, το οποίο θυμίζει λογοπαίγνιο και προέρχεται από την παιδική προφορά της  λέξης “selfish” (εγωιστής), θυμίζοντας μας τον εγωιστικό ρόλο του ανθρώπου μέσα στην κοινωνία, την εργασία και στο περιβάλλον.

Το έργο που είδαμε, “Ground and Floor”,είναι μια πρόσφατη δουλειά του Okada, όπου δίνει έμφαση στην Μητέρα Γη και μέσα από την παραδοσιακή μορφή του χοροθεάτρου «Νο», αποτυπώνει με αρχέτυπο τρόπο την καπιταλιστική Ιαπωνία αλλά και την Ιαπωνία , την χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου .Πάνω σε  μια σκηνή με απλότητα, μουσικότητα (όπως άλλωστε αρμόζει σε μια τυπική Ιαπωνική θεατρική παράσταση), ο Okada, επηρεασμένος από την τελευταία καταστροφή της Ιαπωνίας, στην Φουκουσίμα, χρησιμοποιεί εικόνες και ερεθίσματα που παραπέμπουν σε νεκρούς και ζωντανούς ανθρώπους του σήμερα.

Μια εικόνα της Ιαπωνίας του σήμερα ,έτσι όπως την έχει καταγράψει ο συναισθηματικός κόσμος του Okada, η οποία σε καμία περίπτωση δεν μοιάζει με την μυθική Ιαπωνία που οι περισσότεροι ίσως γνωρίζουμε. Μια σύγκρουση συναισθημάτων και καταστάσεων, η οποία αποδόθηκε με εξαιρετικό τρόπο κατά την γνώμη μας!

Όσοι την παρακολουθήσατε, θα φύγατε γεμάτοι ίσως απορία και ικανοποίηση ταυτόχρονα…για όσους δεν την είδατε, μείνετε με ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά μέχρι την επόμενη του επίσκεψη στην χώρα μας!!

Συντελεστές:

Συγγραφή & Σκηνοθεσία: Toshiki Okada
Ερμηνεύουν: Taichi Yamagata, Makoto Yazawa, Yukiko Sasaki, Mari Ando,Izumi Aoyagi
Μουσική: Sangatsu
Σκηνικά: Shusaku Futamura
Δραματουργία: Sebastian Breu
Κοστούμια: Yuko Ikeda (Luna Luz)
Μάθημα ανατομίας: Nao Kusumi
Διεύθυνση Σκηνής: Koro Suzuki
Ήχος: Norimasa Ushikawa
Φωτισμοί: Tomomi Ohira
Βίντεο: Shimpei Yamada
Παραγωγός: Akane Nakamura
Διεύθυνση ομάδας: Tamiko Ouki
Παραγωγή: Kunstenfestivaldesarts (Βρυξέλλες)
Διεύθυνση παραγωγής: chelfitsch (Τόκυο)
Εκτέλεση παραγωγής: precog (Τόκυο)
Σε συμπαραγωγή με: Festival d’Automne (Παρίσι), Les Spectacles vivants – Centre Pompidou (Παρίσι), HAU Hebbel am Ufer (Βερολίνο), La Bâtie – Festival de Genève (Γενεύη), KAAT – Kanagawa Arts Theater (Καναγκάουα), Kyoto Experiment (Κυότο), De Internationale Keuze van de Rotterdamse Schouwburg (Ρόττερνταμ), Dublin Theatre Festival (Δουβλίνο), Théâtre Garonne (Τουλούζη), Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών (Αθήνα)
Υποστήριξη φιλοξενίας: KAAT (Kanagawa Arts Theatre), Kyoto Experiment
Ευχαριστίες: Steep Slope Studio
Με την υποστήριξη: Agency for Cultural Affairs Government of Japan in the fiscal 2013

Bento Box - μια μαγική και νόστιμη έκπληξη!

Πάει καιρός βέβαια από τότε, αλλά να, θυμάστε μια φορά κι έναν καιρό που πηγαίναμε σχολείο και παίρναμε το κολατσιό μας από το σπίτι;  Για τους περισσότερους συμμαθητές μας, κολατσιό ήταν  ένα τοστάκι, καμμιά σπιτική πίτα ή τις «τυχερές» τους μέρες που η μαμά δεν προλάβαινε να ασχοληθεί, χαρτζιλίκι και βουρ για το κυλικείο για τις άθλιες αλλά νοστιμότατες τυρόπιτες και τα πιροσκί. Αχ, οι τυρόπιτες και τα πιροσκί!

Για εμάς όμως, γιατί δεν ξεχωρίζαμε αρκετά από μόνοι μας, κολατσιό ήταν μια εντελώς διαφορετική έννοια (όχι στο μυαλό μας αλλά στα χέρια μας και εν τέλει στο στομάχι μας), και για όλα έφταιγε εννοείται η Ιαπωνίδα μητέρα μας: Το πρωί, με την τσίμπλα στο μάτι, βρισκόμασταν με  ένα κουτάκι στο χέρι και έξω από το σπίτι, το οποίο κουτάκι περιείχε… ριζομπαλίτσες και άλλες λιχουδιές ιαπωνικής προέλευσης!… και ναι μεν σήμερα στα χρόνια της υπέρμετρης δημοτικότητας του σούσι και εν γένει της Ιαπωνικής κουζίνας αυτό φαντάζει σαν ιδανική παιδική ηλικία σε πολλούς, εκείνα τα χρόνια μάλλον σε κατηγορία UFO μας κατέτασσαν οι συμμαθητές μας όταν μας έβλεπαν να τρώμε στρογγυλά κομμάτια ρυζιού τυλιγμένα με μαύρο φύλλο ξηραμένου φύκι στις 11 το πρωί…

onigiri - το απλό σνακ!

 Τι ήταν όμως ακριβώς αυτά τα κουτάκια?!! Στην Ιαπωνία, κάθε καλή νοικοκυρά –δούλα και κυρά- που σέβεται τον εαυτό της, κάθε πρωί ετοιμάζει στον σκληρά εργαζόμενο σύζυγο και στα παιδιά της  κολατσιό/γεύμα για τη δουλειά ή το σχολείο ώστε να είναι σίγουρη ότι τρώνε καλά και σωστά και οικονομικά αλλά και –πιθανόν-για να μην κατηγορηθούν ως αμελείς σύζυγοι.  Αυτά είναι τα λεγόμενα bento boxes.

κομψο bento box

Πριν αρχίσουμε όμως να αναλύουμε τα bento box, να πούμε ότι στην Ιαπωνία, μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον, το κατεστημένο ήταν ότι όποια εργαζόμενη κοπέλα παντρευόταν, άφηνε τη δουλειά της και γινόταν μια full time νοικοκυρά. Ήταν αυτό που λέμε «εξυπακούεται χρυσή μου». Ούτε πολλές πολλές συζητήσεις, ούτε «έχω μια καριέρα, δε θα την χαραμίσω» αλλά ούτε και «ήθελες γάμο για να σταματήσεις να δουλεύεις και να μου τρως τα λεφτά», και άλλα τέτοια γραφικά άλλων κοινωνιών! Υπήρχε αλληλοκατανόηση σε αυτό το θέμα και ήταν σχεδόν δεδομένο. Θα μας πείτε: ανδροκρατία… και ναι και όχι.. δυστυχώς στην Ιαπωνία, η γιαγιά και ο παππούς δεν είναι τόσο διαθέσιμος ούτε ζει τόσο κοντά στην οικογένεια  (π.χ. στον κάτω όροφο, στον πάνω όροφο, στο διπλανό δωμάτιο!) επομένως μετά τους πρώτους μήνες άδειας τοκετού, το ζευγάρι έχει να επιλέξει: δουλεύει και η σύζυγος αλλά όλος ο μισθός φεύγει σε παιδικό σταθμό ή κάθεται στο σπίτι και αναλαμβάνει τα του σπιτιού? Επίσης , το φαινόμενο –έχω κάποιον έμμισθο και  μου καθαρίζει το σπίτι κάθε βδομάδα ή έστω κάθε 15- δεν υπάρχει στην Ιαπωνία. Μυριζόμαστε ότι αυτό συμβαίνει γιατί δεν έχει και πολλούς μετανάστες στην Ιαπωνία (ακριβή ολίγον για μετανάστευση). 

ενα κλασικό bento

 Επομένως η σύζυγός έχει βαρύ φορτίο αλλά το σημαντικότερο, αποτελεί και αναγνωρίζεται από την κοινωνία ως μια μικρογραφία μάνατζερ πολυεθνικής σε συσκευασία  σπιτιού! Γι αυτό και το Ιαπωνικό κράτος, όταν έρθει η ώρα, τους δίνει σύνταξη –έστω και μικρή- ως αναγνώριση της εργασίας τους  αυτής. Και για να προλάβουμε όσους μας ρωτούν/δηλώνουν ότι οι γυναίκες στην Ιαπωνία είναι καταπιεσμένες… Αν σκεφτείτε ότι ο σύζυγος είναι ο μόνος που εργάζεται αλλά μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει δίνει όλο το μισθό του στη σύζυγο και εκείνη του βγάζει τα έξοδα του και του δίνει το χαρτζιλίκι του τότε.. απαντήστε μόνοι σας… 

Επίσης, οι Ιαπωνέζες –από προσωπική εμπειρία- πρέπει να είναι από τις πιο ταλαντούχες σε τέχνες γυναίκες ανά τον κόσμο… Νιώθεις ότι όλες μα όλες έχουν γεννηθεί σεφ, διακοσμήτριες, μοδίστρες κλπ… παρότι ένα ταλέντο πρέπει να υπάρχει στο DNA, ωστόσο ο κύριος λόγος που είναι πολύ ικανές σε όλα όσα αφορούν τα του σπιτιού, είναι ότι στο σχολείο, το μάθημα των Οικοκυρικών είναι πραγματικά ισάξιο Ανωτάτης σχολής , και όχι η ώρα του παιδιού (βλ. μάθημα Οικιακής Οικονομίας στα χρόνια μας), και όλες οι κοπέλες εμπεδώνουν επαρκώς πληροφορίες και τεχνικές που αφορούν από την άψογη τήρηση οικιακής υγιεινής, διαχείρισης νοικοκυριού, κ.α. Και παρεμπιπτόντως το παρακολουθούν υποχρεωτικά και τα αγόρια..απλά δεν προλαβαίνουν συνήθως να το εξασκήσουν… 

 

Μάθημα Οικοκυρικών

Επιστρέφουμε λοιπόν στο θέμα μας..bento box… Από τα πολύ παλιά χρόνια, της Περιόδου Kamakura (1185-1333), οι Ιάπωνες όταν έπρεπε να ταξιδέψουν ή να πάνε μια εκδρομή ή να παρακολουθήσουν κάποια εκδήλωση σε ένα π.χ. πάρκο, είχαν κάποια μικρά κουτιά ή απλά πουγκιά, στα οποία έβαζαν ρύζι και κάποιο παστό ψάρι ή αργότερα κρέας και πίκλες ή ό,τι άλλο υπήρχε διαθέσιμο. Με την πάροδο των χρόνων τα κουτιά αυτά, τα ονομαζόμενα OBENTO ή bento box όπως τα αποκαλούν οι ξένοι, εξελίχθηκαν σε μικρά έργα τέχνης θα μπορούσαμε να πούμε! Τουλάχιστον με τα μάτια τα δικά μας , φαίνονται σαν κομψοτεχνήματα. Τα bento box είναι ουσιαστικά γεύματα σε «κουτί», η ονομασία τους δε προέρχεται από τη λέξη benri που σημαίνει «βολικός» . Συνήθως περιέχουν ρύζι και κάποιο άλλο είδος ή πολλά άλλα είδη φαγητού. Μπορείς να βρεις από πολύ οικονομικά μέχρι πανάκριβα bento box ανάλογα με το περιεχόμενό τους και το υλικό της συσκευασίας τους που μπορεί να ποικίλει από ένα μιας χρήσεως υλικό έως και χειροποίητη λάκα! Συνήθως βέβαια είναι από απομίμηση ξύλου. 

bento box τυλιγμένο με προσοχή μαζί με τα ohashi (ξυλάκια)

Bento box μπορείς να αγοράσεις από 6-7 ευρώ έως και αρκετά ακριβότερα με συνήθη τιμή τα 10-12 ευρώ. Bento box πωλούνται σε σταθμούς τρένου (όχι στο μετρό….) για τους ταξιδιώτες, σε convenient stores (combini δείτε παλαιότερη ανάρτηση),  σε πολυκαταστήματα αλλά και σε εξειδικευμένα εστιατόρια που πωλούν bento.  

φαγώσιμη Hello Kitty!

Η θεματολογία –ναι υπάρχει συχνά θεματολογία- και η έμπνευση είναι αστείρευτη!! Παρότι το απλό και ταπεινό σπιτικό bento box συνήθως αποτελείται από λίγο ρυζάκι με ψαράκι και πίκλες ή τηγανητό κοτοπουλάκι α λα Ιαπωνικά ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να έχει περισσέψει από το προηγούμενο βράδυ, συνήθως οι «μαμάδες» φτιάχνουν περίτεχνα γεύματα για τα παιδιά τους (μέχρι και το νήπιο, καθώς στο Δημοτικό και άνω, τα σχολεία προσφέρουν μεσημεριανό φαγητό στους μαθητές)… έχουμε δει «kyaraben» (δηλ. character bento) εμπνευσμένα από χαρακτήρες manga ή anime , φανταστείτε δηλ. ρυζάκι με λουκανικάκι και μπρόκολο να σχηματίζει τη φάτσα της hello kity, του Pikachu ή άλλων πιο πρόσφατων χαρακτήρων  όπως ο choppers (One piece) κλπ ή “oekakiben» (δηλαδή σε ελαφρά μετάφραση, εικόνες bento) που παρουσιάζουν ανθρώπους, ζωάκια, λουλούδια και άλλα καλούδια! Το τρομερό είναι ότι πέρα από τις απίθανες απεικονίσεις είναι και πεντανόστιμα αλλά τόσο όμορφα που  λυπάσαι να τα φας !!! 

bento με τον ηρωα Chopper ( χαρακτήρας απο το manga One Piece )

Υπάρχουν πολλά site στα αγγλικά για όσους θέλουν να δοκιμάσουν να φτιάξουν ένα πιο εξεζητημένο κολατσιό για το παιδί τους, μικρό ή μεγάλο! 

Ενδεικτικά:

 http://happylittlebento.blogspot.gr/

Καλή όρεξη!